Deel 2, karaoke en weer een verjaardag

Hee mensen,

hier deel 2, voor wie nog zin heeft om te lezen... Deel 1 behoort dus eerst te worden gelezen.

...Later op die maandag de verjaardag van Maaike gevierd, die 23 werd. Met Renzo een boek over Peru en een enorme chocoladetaart gekocht en het gevierd met de rest plus een paar Schotse meiden die uit Cusco kwamen, en die Maaike kende van haar Spaanse les daar. Na het avondeten afgesproken in het café en vervolgens gingen we de taxi in op zoek naar meer vertier. Uiteindelijk belandden we in een Karaokebar. Het was niet druk en de gemiddelde leeftijd was voordat wij binnenkwamen minstens 37. Maar het was erg gezellig, en het was mooi om te zien hoe die ouwe lui op een gewone maandagavond compleet uit hun dak dingen op de dansvloer. Wij ondertussen ons flink in de (sterke) drank gestort (die Schotse vrouwen deden dat duidelijk vaker) en uiteindelijk moest er natuurlijk gezongen worden. Ik was van ons als eerste de pineut met Lola van de Kinks (het eerste Engelstalige liedje die avond). Het was de 'slow version' maar ik imiteerde uiteraard de live versie, eenmaal met de microfoon in handen was ik helemaal in m'n element! (Na het horen van de opnames de volgende dag op Maaikes fototoestel iets minder, maar ach). Vervolgens was Renzo aan de beurt die vriend en vijand verbaasde met een bijzonder goeie sound (bonito.... todo me parase bonito). Die Schotse deden de Beatles en later nog met z'n allen Manu Chau. Dolle pret allmaal! Langzaam druppelde er wat mensen af en uiteindelijk gingen Renzo en ik met twee Schotten naar een of andere toko kip eten. Het was alweer licht en om 6 uur lag Sander in z’n bed, op maandag dus. De les van dinsdag maar wijselijk geskipt en die halen we volgende week in. Ik blijf waarschijnlijk nog wel een weekje extra in Arequipa, maar dan in een hostel, effe bedenken wat ik hierna wil doen. Dat is niet zo makkelijk want in de bergen regent het nu veel, en de (beroemde) Incatrail, die ik wel wil gaan doen, is in februari gesloten. Ik blijf dus nog wel even in de omgeving Zuid Peru of Bolivia of Noord Chili, denk ik. Het Spaans gaat overigens wel redelijk, begin nu eindelijk een klein beetje makkelijker te praten. Heb een stuk of 120 werkwoorden en 5 verschillende tijden (er zijn er nog meer), die op zich niet heel moeilijk zijn maar je ook niet zomaar even uit de losse mouw schudt. En van leren is de laatste tijd ook niet echt veel gekomen, terwijl dat eigenlijk wel een beetje nodig is.

In schril contrast met de reality tour door de sloppenwijken was afgelopen dinsdagavond. Het was de 60ste verjaardag (weer eentje) van Luis, de vader van het gastgezin. Maaike en ik waren ook uitgenodigd om er bij te zijn. Ik had er al weinig zin in want ik was gaar. Afgezien van de mamma (echt een lieverd) hebben we niet zo heel veel op met de familie en ik had ook al een beetje een vermoeden wat voor volk er zou komen. De familie is voor Peruaanse begrippen tamelijk rijk en Luis is daarnaast nogal politiek actief (hij komt regelmatig op TV). Elke avond tijdens het avondeten staat de TV aan met zo'n politiek praatprogramma en er is altijd wel een familielid of kennis op de buis, zo lijkt het. Flesje wijn gekocht met een kaartje erbij en om een uur of 8 betraden Maaike en ik het gezelschap. We werden door Doris (zo heet de mamma) voorgesteld aan een deel van de familieleden. Veel geglimlach en Mucho Gusto (aangenaam kennis te maken). Zoals ik verwachtte was het allemaal behoorlijk kak, of dat moest het lijken, want er schijnen in Peru veel mensen te zijn die zich rijk willen doen voorkomen. Er was een man of 30 denk ik en iedereen liep er tiptop bij. Er liep een ober rond in zo'n wit pak met drank en happies, en een artiest met een gitaar en een sombrero zong liedjes (die men luidkeels meezong). De mannen zaten in de tuin, de vrouwen zaten binnen en de kinderen plus aanhang zaten ook allemaal bij elkaar. De enige die echt tegen ons begon te praten was een opaatje, die vertelde dat ie voor Philips had gewerkt in Eindhoven en op de Universiteit daar, en dat ie in Leiden was geweest, bla bla bla.. Beetje gezeten, om me heen gekeken, blij als de ober weer langskwam en blij dat Maaike er was om Nederlands mee te praten. Uit beleefdheid gedaan alsof het allemaal heel leuk was, en op verzoek van de familie nog wat foto's geschoten. Er werd flink gezopen en om een uur of 10 gingen we eindelijk eten (lopend buffet). Pappa Luis had 'm al een tijdje zichtbaar hangen en die knalde nog even tegen de vlakte omdat ie een glazen deur over het hoofd zag. Moeders in paniek maar het bleek met te vallen. Het was wel erg apart allemaal, de mensen zijn ook heel emotioneel (af en toe begon er iemand te huilen) maar het was duidelijk geen gemiddelde Peruaanse verjaardag, want daar gaat het er waarschijnlijk wel wat gezelliger aan toe. Enfin, om een uur of half 12 de dans ontvlucht (letterlijk) en lekker naar m'n bedje.

Gisteravond naar de film Narnaja geweest, goed voor m’n Spaans, maar echt veel verstond ik nog niet. Dat was ook niet echt nodig want het was wel duidelijk waar het (fantasie)verhaal over ging. Vandaag gevulde rocoto gekookt na de Spaanse les met de andere studenten. Wel leuk dat er weer een paar nieuwe mensen zijn op de school (die Jolijn en die Duitse) want nu er is weer wat meer leven in de brouwerij. Voor komend weekend weet ik nog niet wat er op het programma staat. Nu stop ik want ik zit al de halve middag achter de PC en dat lijkt me wel weer even genoeg voorlopig!

Groetjes, Sander