Nazomer in Argentinië
Door: Sander Mooij
Blijf op de hoogte en volg Sander
02 Mei 2006 | Argentinië, Mendoza
Maxima, Eva Peron, Maradona, Futbol, wijn en vooral biefstuk! Jullie raden het al, ik zit in Argentinië. En wat een land mensen, echt een goeie afsluiter na 3,5 maand in voormalig Incaland te hebben rondgereisd. Argentinië is relaxed, het loopt allemaal net effe gesmeerder dan in Bolivia. De bussen zijn lux en rijden gewoon op tijd, de infrastructuur is goed, de leefomgeving ziet er netjes en onderhouden uit, er zijn minder straathonden, er slapen weinig mensen buiten en de vrouwen dragen strings. Het is net Europa, er zijn ook een stuk minder internetcafé's. Door de economische crisis in 2002 is alles goedkoop, maar wel van goeie kwaliteit. De voorzieningen getuigen van betere tijden.
Argentinië is 70 keer zo groot als Nederland, en heeft slechts 38 miljoen inwoners, waarvan er 10 miljoen onder de armoedegrens leven, aldus mijn Trotter reisgids. Die leven overigens voornamelijk in de buitenwijken van Buenos Aires en andere grote steden. Hier is het nu herfst, maar zeker in het noorden en midden van Argentinië is het nog gewoon aangenaam zomerweer, met temperaturen tussen de 20 en 28 graden. En de mensen zijn heel vriendelijk en vol van levenslust. Ze maken graag een praatje. Als je zegt dat je uit Holanda komt vinden ze het altijd leuk lijkt wel. De vrouwen zijn ook hier mooi en tevens goed gekleed. Ze schijnen wat arroganter en minder 'easy' te zijn, maar daar heb ik tot nu toe weinig van gemerkt.
Nog even terug naar Bolivia, ik ben vijf dagen in Santa Cruz gebleven. Ik wou daar graag een weekendje meepikken om te stappen. Het uitgaan viel echter tegen, ondanks de vele mooie vrouwen in minirok. Voor veel disco's moest je een uitnodiging hebben omdat het besloten feestjes waren. En de sfeer in het uitgaansgebied was een beetje patserig. Ik miste de vrolijke Zuid Amerikaanse gezelligheid waarbij het allemaal niks uitmaakt hoe of wat. Santa Cruz is een beetje het Monaco van Bolivia. Dikke wagens paraderen door de straten, de mensen die geld hebben laten dat duidelijk zien ook. Niet echt mijn kopje thee, maar desondanks heb ik een paar Bolivianen ontmoet met wie het wél gezellig was, en weer genoeg beleefd voor een paar sterke kroegverhalen. Overdag eigenlijk weinig bijzonders gedaan in Santa Cruz, dat niet echt bekend staat om zijn toeristische potenties. Uitgeslapen, veel sinasappelsap gedronken (dat persen ze op straat vers voor je uit voor 10 eurocent) rondgehangen en nog een keer met een chica op stap geweest naar een nabijgelegen dorpje. Verder was het vooral de laatste dagen erg warm met 32 graden en veel zon.
Maandag 24 april heb ik Santa Cruz verlaten. Ik wilde naar Tarija, een stadje in het zuiden van Bolivia dat me erg leuk leek. Ik had een paar dagen eerder ook een buskaartje gekocht voor Tarija, maar er klopte allemaal weinig van. Er ging helemaal geen rechtstreekse bus naar Tarija en ik had veel te veel betaald. Het was een zootje bij de busorganisatie en niemand wist wat. Heb twee uur moeten wachten en uiteindelijk zat ik in de nachtbus naar Jacuiba, waar ik 's ochtends aankwam. Vanaf daar zou het echter nog 10 uur zijn naar Tarija over een onverharde hobbelweg. Ik was er helemaal klaar mee en besloot naar Argentinië te gaan. Jacuiba ligt namelijk aan de Argentijnse grens. Bij de grens nog 50 Bolivianos moeten betalen (5 euro) omdat ik 5 dagen 'te lang' was, ik had namelijk een stempel voor 30 dagen gekregen, en dit was alweer dag 35. Eenmaal in Argentinië heb ik m'n tanden gepoetst (ook wel eens lekker) en gewacht op de bus naar Salta, waar ik na een rit van 9 uur door de groene bossen van Noord Argentinië 's avonds om half 8 aankwam. Onderweg nog een aantal strenge bagagecontroles moeten doorstaan, geleid door mannen in soldatenpakken.
Salta ligt op 1200 meter hoogte en is echt een supermooie stad om te zien. Het weer was perfect en ik zat in een goedkoop hostel met gezellige reizigers. Deed me een beetje denken aan een studentenhuis, met een rommelkeuken, een leuk binnenplaatsje waar iedereen een beetje rondhangt en ´s avonds bier drinkt. Paar dagen gebleven en lekker de Bourgondiër uitgehangen. Het barste in Salta namelijk van de uitstekende restaurants. En dat vlees hier is echt zooo lekker, anders dan onze Hollandse biefstuk. De 50 miljoen koeien op de pampa's hebben alle ruimte om rond te huppelen en ze planten zich vrolijk voort. De pampa's van argentinië zijn immens grote steppes (graslanden) centraal in het land, die zich prima lenen voor extensieve veeteelt. Door het gras dat de koeien eten krijgt het vlees ook een andere smaak. Ze bakken het op een soort van BBQ en voor 3 a 4 euro krijg je een stuk van een halve kilo! Mijn eerste bife Chorizo, die ik at na de twee busreizen van 10 en 9 uur, kreeg ik niet eens op. Ik schaamde me gewoon dat ik een stuk vlees achterliet ter grote van een biefstuk in een Nederlands restaurant.
Donderdagochtend vroeg ben ik na een nachtje zonder slaap met de bus naar Cordoba gegaan, de tweede stad van Argentinië. Zag je in Salta nog wel eens een verdwaalde Indiaan rondlopen, meer naar het zuiden zijn ze in het verleden helaas vrijwel allemaal uitgeroeid en stammen de mensen vooral af van Italianen, Spanjaarden, Duitse oud nazi's en andere Europeanen. Cordoba ligt centraal in het land en is een echte studentenstad. Ook hier paraderen hele hordes mooie vrouwen door de straten. En het is ook geweldig om ze te zien dansen, het gaat allemaal zo soepel. Je wordt half gedrogeerd door al die ronddraaiende billen.
Het uitgaan in Argentinië begint pas rond een uur één, twee en het gaat door tot 6 uur ofzo. De logica hiervan ontgaat me geheel, want je bent de hele volgende dag gaar, maar ik pas me wel weer aan.. Er waren alleen weinig reizigers, ik heb er tenminste geen ontmoet in het hotel waar ik zat. Dat was wel jammer want nu moest ik alleen uitgaan. Gelukkig zijn de Argentijnen erg sociaal en voor je het weet heb je vrienden. Natuurlijk heb ik ook gepeild hoe ze tegen het WK aankeken, en ik kan jullie vertellen, ik voel een soort van angst. Ze zijn bang dat ze met hun jonge team de volgende ronde niet halen. En vooral voor het Nederlands elftal zijn ze bang. Ik verbaas me er trouwens over hoeveel ze van voetbal in Europa weten. Meerdere Argentijnen kennen AZ bijvoorbeeld ook. Zondagavond zaten alle eettoko's vol met voetbalkijkende mensen. En als er wordt gescoord dan roept de presentator zolang 'ie kan: GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLLLLLL!!!
Zaterdagavond leek op een suf avondje uit te draaien. Na meerdere kroegen belande ik in een of andere disco. Ik stond op het punt om naar huis te gaan omdat ik weinig aanspraak had en ook niet echt zin had om actief contact te zoeken. Toen vroegen een paar vrouwen of ik bij hen wilde komen zitten, omdat ik maar zo alleen zat. Nou prima, dat was wel gezellig. Ze waren van mijn leeftijd of ouder, en drie van de vier bleken al een kind te hebben, maar ze waren (weer) vrijgezel. Met één van hen had ik de volgende dag een date. Ze zou om 17 uur naar m'n hotel komen. Nou is het met latinas altijd een verassing of ze op komen dagen, maar gezien het verloop van de avond ervoor had ik er wel vertrouwen in. Na anderhalf uur nog steeds geen Andrea (zo heette ze). Dus toen heb ik mezelf die avond als troost maar weer getrakteerd op een overheerlijke biefstuk in het enige goeie restaurant dat ik in Cordoba heb kunnen vinden (het is meer de stad van de sandwicherias). Flesje Tittarelli wijn erbij, patatje majo, salade, bakkie koffie aan het eind, goed voor mekaar.
Daarna weer naar het uitgaanscentrum waar ik in een geweldige kroeg belande waar ze DVD's van o.a. The Police en U2 draaiden en Heineken bier schonken. Heineken is populair hier, je krijgt een literfles voor nog geen 2 euro. Bier is hier goedkoper dan in Peru en Bolivia. Lokaal bier kost ongveer 1,30 euro per liter (je krijgt altijd gelijk een liter). Aan tappen doen ze niet helaas. Na 3 flesen redelijk dronken naar m'n hotel gestrompeld en gisterochtend de bus naar Mendoza genomen, de wijnstad van Argentinië. Mendoza ligt in het westen tegen de Andes aan, op ruim 700 meter hoogte. De Aconcagua, de hoogste berg van Amerika met bijna 7000 meter, ligt een ruime 100 kilometer ten westen van Mendoza. In deze omgeving wil ik waarschijnlijk nog wat tochtjes maken door de natuur. Zit te laatste weken wel erg veel in steden. In het hostel kwam ik trouwens een stelletje uit het Zeeuws Vlaamse Sluijs tegen. Ik vertelde dat ik in een grijs verleden voor Graauw en omstreken een afstudeerproject heb gedaan. En ja Jos, je raadt het al, toen kwam de opmerking, oh dan ken je vast Rita! Jajaja!
Zojuist ben ik teruggekomen van een tochtje parasailen. Om 13 uur had ik besloten dat ik dit wel wilde en om 14 uur werd ik opgehaald bij het hostel. We reden naar een hoogte van 1500 meter. Daar moest ik nog even een verklaring invullen en ondertekenen dat ik op de hoogte was van alle risico's alsmede de kans op een dodelijke afloop, dat ik in goeie conditie verkeerde, geen alcohol op had, en nog een hele reeks onzin. Als afsluiter adres en telefoonnummer van de te waarschuwen nabestaanden in geval van... Ik had geen idee wat me te wachten stond, maar ik dacht dat ik Peru en Bolivia toch wel risicovollere acties had ondernomen zonder ooit iets te tekenen. Het viel ook allemaal wel mee, al was het in het begin even slikken. Je zit uiteraard vast aan een gids en samen ren je dan van de berg af, waarna je omhoog schiet en vervolgens lekker rond kan vliegen over de bergen. Je kan dat ding echt alle kanten opsturen. Mooi uitzicht over Mendoza. Je moet wel een beetje een sterke maag hebben want je deint continu tientallen meters op en neer. Maar omdat je zo hoog zit zie je dat niet erg. Er waren in totaal een stuk of 5 parasailers en het was super om te zien. We gingen maximaal tot een meter of 1800. Na een minuut of 20 daalden we af naar het landingsveldje op een hoogte van 1000 meter. Toen weer terug naar het hostel en al met al net 2 uur weggeweest. Zometeen ga ik mezelf weer even lekker verwennen in een steakhouse, nu al weer zin in! Morgen heb ik een bustrip in de omgeving en gaan we onder andere naar het park rond de 6962 meter hoge Aconcagua. Die wordt deze tijd niet meer beklommen omdat het te koud en te gevaarlijk is. Donderdagmiddag ga ik op excursie langs de wijnerijen om m'n wijnkennis wat bij te vijzelen. Het is hier volgens mij net Wijnmaand geweest, want oktober in Europa is als april in Zuid Amerika.
Volgende bestemming is zoals het er nu naar uitziet Bariloche, in het noorden van Patagonië, busritje van een uur of 20. Het is het skioord van Argentinië en het schijnt er mooi te zijn, ook al is het daar nu volop herfst. Nu ik steeds zuidelijker kom zie ik de blaadjes aan de bomen geel kleuren, en de nachten worden kouder. Ik zit nu ongeveer even ver van de evenaar als de zuidelijke Middelandse Zee. Stond het zonnetje in Arequipa nog loodrecht boven me, op dit moment staat de zon in Nederland al hoger aan de hemel. Maar het heeft ook wel weer wat, om de nadagen van m'n reis in de herfst door te brengen. Dit was 'm weer even voor nu, mijn volgende bericht komt waarschijnlijk vanuit Buenos Aires.
Groeten uit Mendoza!!!
Sander
Argentinië is 70 keer zo groot als Nederland, en heeft slechts 38 miljoen inwoners, waarvan er 10 miljoen onder de armoedegrens leven, aldus mijn Trotter reisgids. Die leven overigens voornamelijk in de buitenwijken van Buenos Aires en andere grote steden. Hier is het nu herfst, maar zeker in het noorden en midden van Argentinië is het nog gewoon aangenaam zomerweer, met temperaturen tussen de 20 en 28 graden. En de mensen zijn heel vriendelijk en vol van levenslust. Ze maken graag een praatje. Als je zegt dat je uit Holanda komt vinden ze het altijd leuk lijkt wel. De vrouwen zijn ook hier mooi en tevens goed gekleed. Ze schijnen wat arroganter en minder 'easy' te zijn, maar daar heb ik tot nu toe weinig van gemerkt.
Nog even terug naar Bolivia, ik ben vijf dagen in Santa Cruz gebleven. Ik wou daar graag een weekendje meepikken om te stappen. Het uitgaan viel echter tegen, ondanks de vele mooie vrouwen in minirok. Voor veel disco's moest je een uitnodiging hebben omdat het besloten feestjes waren. En de sfeer in het uitgaansgebied was een beetje patserig. Ik miste de vrolijke Zuid Amerikaanse gezelligheid waarbij het allemaal niks uitmaakt hoe of wat. Santa Cruz is een beetje het Monaco van Bolivia. Dikke wagens paraderen door de straten, de mensen die geld hebben laten dat duidelijk zien ook. Niet echt mijn kopje thee, maar desondanks heb ik een paar Bolivianen ontmoet met wie het wél gezellig was, en weer genoeg beleefd voor een paar sterke kroegverhalen. Overdag eigenlijk weinig bijzonders gedaan in Santa Cruz, dat niet echt bekend staat om zijn toeristische potenties. Uitgeslapen, veel sinasappelsap gedronken (dat persen ze op straat vers voor je uit voor 10 eurocent) rondgehangen en nog een keer met een chica op stap geweest naar een nabijgelegen dorpje. Verder was het vooral de laatste dagen erg warm met 32 graden en veel zon.
Maandag 24 april heb ik Santa Cruz verlaten. Ik wilde naar Tarija, een stadje in het zuiden van Bolivia dat me erg leuk leek. Ik had een paar dagen eerder ook een buskaartje gekocht voor Tarija, maar er klopte allemaal weinig van. Er ging helemaal geen rechtstreekse bus naar Tarija en ik had veel te veel betaald. Het was een zootje bij de busorganisatie en niemand wist wat. Heb twee uur moeten wachten en uiteindelijk zat ik in de nachtbus naar Jacuiba, waar ik 's ochtends aankwam. Vanaf daar zou het echter nog 10 uur zijn naar Tarija over een onverharde hobbelweg. Ik was er helemaal klaar mee en besloot naar Argentinië te gaan. Jacuiba ligt namelijk aan de Argentijnse grens. Bij de grens nog 50 Bolivianos moeten betalen (5 euro) omdat ik 5 dagen 'te lang' was, ik had namelijk een stempel voor 30 dagen gekregen, en dit was alweer dag 35. Eenmaal in Argentinië heb ik m'n tanden gepoetst (ook wel eens lekker) en gewacht op de bus naar Salta, waar ik na een rit van 9 uur door de groene bossen van Noord Argentinië 's avonds om half 8 aankwam. Onderweg nog een aantal strenge bagagecontroles moeten doorstaan, geleid door mannen in soldatenpakken.
Salta ligt op 1200 meter hoogte en is echt een supermooie stad om te zien. Het weer was perfect en ik zat in een goedkoop hostel met gezellige reizigers. Deed me een beetje denken aan een studentenhuis, met een rommelkeuken, een leuk binnenplaatsje waar iedereen een beetje rondhangt en ´s avonds bier drinkt. Paar dagen gebleven en lekker de Bourgondiër uitgehangen. Het barste in Salta namelijk van de uitstekende restaurants. En dat vlees hier is echt zooo lekker, anders dan onze Hollandse biefstuk. De 50 miljoen koeien op de pampa's hebben alle ruimte om rond te huppelen en ze planten zich vrolijk voort. De pampa's van argentinië zijn immens grote steppes (graslanden) centraal in het land, die zich prima lenen voor extensieve veeteelt. Door het gras dat de koeien eten krijgt het vlees ook een andere smaak. Ze bakken het op een soort van BBQ en voor 3 a 4 euro krijg je een stuk van een halve kilo! Mijn eerste bife Chorizo, die ik at na de twee busreizen van 10 en 9 uur, kreeg ik niet eens op. Ik schaamde me gewoon dat ik een stuk vlees achterliet ter grote van een biefstuk in een Nederlands restaurant.
Donderdagochtend vroeg ben ik na een nachtje zonder slaap met de bus naar Cordoba gegaan, de tweede stad van Argentinië. Zag je in Salta nog wel eens een verdwaalde Indiaan rondlopen, meer naar het zuiden zijn ze in het verleden helaas vrijwel allemaal uitgeroeid en stammen de mensen vooral af van Italianen, Spanjaarden, Duitse oud nazi's en andere Europeanen. Cordoba ligt centraal in het land en is een echte studentenstad. Ook hier paraderen hele hordes mooie vrouwen door de straten. En het is ook geweldig om ze te zien dansen, het gaat allemaal zo soepel. Je wordt half gedrogeerd door al die ronddraaiende billen.
Het uitgaan in Argentinië begint pas rond een uur één, twee en het gaat door tot 6 uur ofzo. De logica hiervan ontgaat me geheel, want je bent de hele volgende dag gaar, maar ik pas me wel weer aan.. Er waren alleen weinig reizigers, ik heb er tenminste geen ontmoet in het hotel waar ik zat. Dat was wel jammer want nu moest ik alleen uitgaan. Gelukkig zijn de Argentijnen erg sociaal en voor je het weet heb je vrienden. Natuurlijk heb ik ook gepeild hoe ze tegen het WK aankeken, en ik kan jullie vertellen, ik voel een soort van angst. Ze zijn bang dat ze met hun jonge team de volgende ronde niet halen. En vooral voor het Nederlands elftal zijn ze bang. Ik verbaas me er trouwens over hoeveel ze van voetbal in Europa weten. Meerdere Argentijnen kennen AZ bijvoorbeeld ook. Zondagavond zaten alle eettoko's vol met voetbalkijkende mensen. En als er wordt gescoord dan roept de presentator zolang 'ie kan: GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLLLLLL!!!
Zaterdagavond leek op een suf avondje uit te draaien. Na meerdere kroegen belande ik in een of andere disco. Ik stond op het punt om naar huis te gaan omdat ik weinig aanspraak had en ook niet echt zin had om actief contact te zoeken. Toen vroegen een paar vrouwen of ik bij hen wilde komen zitten, omdat ik maar zo alleen zat. Nou prima, dat was wel gezellig. Ze waren van mijn leeftijd of ouder, en drie van de vier bleken al een kind te hebben, maar ze waren (weer) vrijgezel. Met één van hen had ik de volgende dag een date. Ze zou om 17 uur naar m'n hotel komen. Nou is het met latinas altijd een verassing of ze op komen dagen, maar gezien het verloop van de avond ervoor had ik er wel vertrouwen in. Na anderhalf uur nog steeds geen Andrea (zo heette ze). Dus toen heb ik mezelf die avond als troost maar weer getrakteerd op een overheerlijke biefstuk in het enige goeie restaurant dat ik in Cordoba heb kunnen vinden (het is meer de stad van de sandwicherias). Flesje Tittarelli wijn erbij, patatje majo, salade, bakkie koffie aan het eind, goed voor mekaar.
Daarna weer naar het uitgaanscentrum waar ik in een geweldige kroeg belande waar ze DVD's van o.a. The Police en U2 draaiden en Heineken bier schonken. Heineken is populair hier, je krijgt een literfles voor nog geen 2 euro. Bier is hier goedkoper dan in Peru en Bolivia. Lokaal bier kost ongveer 1,30 euro per liter (je krijgt altijd gelijk een liter). Aan tappen doen ze niet helaas. Na 3 flesen redelijk dronken naar m'n hotel gestrompeld en gisterochtend de bus naar Mendoza genomen, de wijnstad van Argentinië. Mendoza ligt in het westen tegen de Andes aan, op ruim 700 meter hoogte. De Aconcagua, de hoogste berg van Amerika met bijna 7000 meter, ligt een ruime 100 kilometer ten westen van Mendoza. In deze omgeving wil ik waarschijnlijk nog wat tochtjes maken door de natuur. Zit te laatste weken wel erg veel in steden. In het hostel kwam ik trouwens een stelletje uit het Zeeuws Vlaamse Sluijs tegen. Ik vertelde dat ik in een grijs verleden voor Graauw en omstreken een afstudeerproject heb gedaan. En ja Jos, je raadt het al, toen kwam de opmerking, oh dan ken je vast Rita! Jajaja!
Zojuist ben ik teruggekomen van een tochtje parasailen. Om 13 uur had ik besloten dat ik dit wel wilde en om 14 uur werd ik opgehaald bij het hostel. We reden naar een hoogte van 1500 meter. Daar moest ik nog even een verklaring invullen en ondertekenen dat ik op de hoogte was van alle risico's alsmede de kans op een dodelijke afloop, dat ik in goeie conditie verkeerde, geen alcohol op had, en nog een hele reeks onzin. Als afsluiter adres en telefoonnummer van de te waarschuwen nabestaanden in geval van... Ik had geen idee wat me te wachten stond, maar ik dacht dat ik Peru en Bolivia toch wel risicovollere acties had ondernomen zonder ooit iets te tekenen. Het viel ook allemaal wel mee, al was het in het begin even slikken. Je zit uiteraard vast aan een gids en samen ren je dan van de berg af, waarna je omhoog schiet en vervolgens lekker rond kan vliegen over de bergen. Je kan dat ding echt alle kanten opsturen. Mooi uitzicht over Mendoza. Je moet wel een beetje een sterke maag hebben want je deint continu tientallen meters op en neer. Maar omdat je zo hoog zit zie je dat niet erg. Er waren in totaal een stuk of 5 parasailers en het was super om te zien. We gingen maximaal tot een meter of 1800. Na een minuut of 20 daalden we af naar het landingsveldje op een hoogte van 1000 meter. Toen weer terug naar het hostel en al met al net 2 uur weggeweest. Zometeen ga ik mezelf weer even lekker verwennen in een steakhouse, nu al weer zin in! Morgen heb ik een bustrip in de omgeving en gaan we onder andere naar het park rond de 6962 meter hoge Aconcagua. Die wordt deze tijd niet meer beklommen omdat het te koud en te gevaarlijk is. Donderdagmiddag ga ik op excursie langs de wijnerijen om m'n wijnkennis wat bij te vijzelen. Het is hier volgens mij net Wijnmaand geweest, want oktober in Europa is als april in Zuid Amerika.
Volgende bestemming is zoals het er nu naar uitziet Bariloche, in het noorden van Patagonië, busritje van een uur of 20. Het is het skioord van Argentinië en het schijnt er mooi te zijn, ook al is het daar nu volop herfst. Nu ik steeds zuidelijker kom zie ik de blaadjes aan de bomen geel kleuren, en de nachten worden kouder. Ik zit nu ongeveer even ver van de evenaar als de zuidelijke Middelandse Zee. Stond het zonnetje in Arequipa nog loodrecht boven me, op dit moment staat de zon in Nederland al hoger aan de hemel. Maar het heeft ook wel weer wat, om de nadagen van m'n reis in de herfst door te brengen. Dit was 'm weer even voor nu, mijn volgende bericht komt waarschijnlijk vanuit Buenos Aires.
Groeten uit Mendoza!!!
Sander
-
02 Mei 2006 - 19:53
Marianne:
Senders.. klinkt allemaal weer goed! grappig dat stel uit Sluis! bijna thuis! leuk om je dan weer te zien!! XX marianne -
02 Mei 2006 - 20:34
Jan En Lida:
Bedankt voor je e-mail Sander en voor je reisverslag.We wensen je nog een paar mooie weken in Argetinie.
Veel liefs van Jan en Lida. -
03 Mei 2006 - 16:31
Miriam En Judith:
ja, sander we zijn nog steeds fan hoor. we zitten nu samen op balkon van de eerste zomerse dag te genieten. Met een amstel biertje (niet jouw merk, he?) Afoin, is ook genieten hoor...
Leuke tijd nog. X van de zusjes Beers -
03 Mei 2006 - 18:57
Ate:
Eej Sander, als ik jouw verhalen lees krijg ik zoveel zin om weer te gaan reizen, maar voorlopig moet er nog hard gewerkt worden. Ga volgend jaar zeker terug naar het mooiste continent op aarde! Veel plezier nog, chao -
05 Mei 2006 - 10:18
Josine:
Sammie, you lucky bastard! Potverdorrie, daar is HHW de N toch niks bij vergeleken he?! Leuk om je verhalen te lezen joh, gaaf wat je ervan maakt. See you soon! xx Josine -
05 Mei 2006 - 18:47
Ineke:
Leuk verhaal San, en hier kun je weer een beetje aankomen denk, met dat lekkere eten!
Tot gauw, liefs Ien xx -
06 Mei 2006 - 08:47
Jos:
Yo! Wat een verhaal wederom. Geen spektaculaire beklimmingen etc, maar die lekkere biefstukken neemt niemand je natuurlijk meer af!! Echt cool zeg, die zeeuwsvlamingen zitten ook echt overal he!! D'rr Ritaaaa. Hahaha. Wie het kleine niet eert ;-) Geniet nog ff van de laatste weken!! Laterrr -
07 Mei 2006 - 14:25
Helg:
super mooi senders!! hoop je snel weer te zien! x helg -
07 Mei 2006 - 20:21
Gerrit:
ZO, dat was weer een geslaagde 5 mei in Wageningen. Kom net uit mijn delirium gerold. We hebben je wel gemist hoor. Je balkonnetje op de M3 was akelig leeg de hele dag... Ga je zien -
09 Mei 2006 - 17:49
Linda B:
hoi sander
jaja, heb weer eens even op je site gekeken. Vergat het steeds.. maar super dit weer te lezen! Mooi land dus Argetinie.. Ben benieuwd wat je hier nog allemaal gaat doen. Maar geniet er nog lekker van. Het is super dat je daar zit. Nou tot snel denk! gr linda -
10 Mei 2006 - 07:23
Hielk:
Hee geile herder! Klinkt erg lekker, hoe staan de bloemkolen erbij...?5 mei overleefd, kijk uit naar je terugkomst! -
10 Mei 2006 - 12:14
Mart:
Lullo, mooie lullepot en mooie foto's! Gr. Mart -
10 Mei 2006 - 12:17
Mart:
Positief dat ze daar Argentijnse stringelingelings dragen, ben blij vor je....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
